ترانه آهنگ غربت کسری کی کی
نمیدونی الان چقدر دوست دارم
صدام بکنی و من جوابتو ندم
بایه نامه رو میز از خونه برم
صد بار زنگ نزنه بهم ننم
نمیدونی واسم چه حسی داره
که دلم سنگ بشه و چیزی نخواد
جای شعرام مشتامو بنویسم
که نشست روی صورتت گوشاتو نگاد
شاید اینجوری بهتر باشه
که همه‌ی این راهو من یه نفری برم
یا به این فکر نکنم که مردم چی میگن
یاکه توی این سن بازندهه منم
نمیدونی دنیا چقدر بهتره
اگر بزاری تو این قضاوتو کنار
حرفام بیاد صدامو بشنوی
حتی اگه گذاشتم این میکروفنو کنار
باشیم یکم با هم مهربون ترو
بی بهونه حرفارو تمومش کنیم
اشکام نیاد مثل دستم رو ماشه
بدون فشار زندگی گلو رو حس کنیم
میخوام اروم باشم همین
دو دقیقه این سکوتمو ازم نگیر
سه تا بیل خاک نگاهم به اسمون
بعدش تاریکیه فقط همین
نظر خود را بنویسید